Witamina B1
Tiamina
Rok odkrycia: 1897 | Christiaan Eijkman
Tiamina jest witaminą zawierającą siarkę, która bierze udział w metabolizmie energetycznym, przekształcając węglowodany, lipidy i białka w energię. Tiamina odgrywa również kluczową rolę w aktywności nerwów i mięśni.
Główne źródła witaminy B1
Podroby (wątróbka, nerki, serce), ryby, mięso (wieprzowina), pełne ziarna zbóż, zielone warzywa liściaste, szparagi, bakłażan, owoce, rośliny strączkowe (fasola i soczewica), orzechy, mleko sojowe, dynia, drożdże piwne.
Biodostępność witaminy B1
Nie ma danych na temat biodostępności witaminy B1, ale wiemy, że jej poziom w żywności jest bardzo wrażliwy na ciepło, czas gotowania i długość przechowywania. Witaminę B1 traci się również w procesie mielenia, w którym to z ziaren usuwa się warstwę otrębów i część listka zarodkowego, który zawiera witaminy.
Zagrożenia związane z niedostatecznym lub nadmiernym spożyciem witaminy B1
Na niedobór tiaminy narażone są osoby, u których dieta składa się głównie z rafinowanych zbóż (głównie mąki mielonej i polerowanego ryżu). Ryzyko niedoborów jest mniejsze, jeżeli producenci żywności wzbogacają rafinowane ziarna o witaminę B1. Kliniczny stan niedoboru witaminy B1 nosi nazwę beri-beri. Jest to schorzenie, które nadal występuje w Azji Południowo-Wschodniej. Podczas choroby beri-beri występuje uszkodzenie układu nerwowego charakteryzujące się osłabieniem mięśni rąk i nóg lub uszkodzenie układu sercowo-naczyniowego, które charakteryzuje się rozszerzonymi naczyniami krwionośnymi, co powoduje cięższą pracę serca, i zatrzymywanie się soli oraz wody w nerkach, co prowadzi do obrzęku. Z nadmiernym spożyciem tiaminy nie powiązano żadnych działań niepożądanych.
