Fosfor
Rok odkrycia: 1669 | Hennig Brand
Około 85% fosforu w organizmie jest związane z wapniem w kościach i zębach. We wszystkich komórkach ciała fosfor stanowi element głównego układu buforowego (jako kwas fosforowy i jego sole). Fosfor wchodzi również w skład DNA i RNA, czyli niezbędnych składników wszystkich komórek. Fosfor wspomaga metabolizm energetyczny w postaci trifosforanu adenozyny (ATP). W cząsteczce ATP wykorzystywane są trzy grupy fosforanowe podczas jej działania. Wiele enzymów i witamin z grupy B aktywuje się dopiero po przyłączeniu grupy fosforanowej. Lipidy znajdujące się w ściankach komórkowych również wykorzystują fosfor. Te fosfolipidy nadają komórkom płynną strukturę, która jest niezbędna do transportu związków do komórek i z komórek.
Główne źródła fosforu
Fosfor występuje naturalnie w wielu produktach spożywczych. Pokarmy pochodzenia zwierzęcego, takie jak mięso, ryby, drób, jaja i mleko, są doskonałymi źródłami fosforu, podobnie jak nasiona słonecznika.
Biodostępność fosforu
Fosfor dobrze wchłania się z większości pokarmów, zwłaszcza pokarmów pochodzenia zwierzęcego. W nasionach roślin zawierających kwas fitynowy/fitynian dla organizmu człowieka dostępne jest tylko 50% fosforu. Osoby, które spożywają duże ilości produktów mlecznych lub napojów typu cola, spożywają fosfor we wyższych ilościach, co może zakłócać metabolizm wapnia.
Zagrożenia związane z niedostatecznym spożyciem fosforu
Fosfor bardzo powszechnie występuje w żywności. Dlatego też niedobór fosforu w diecie występuje głównie w przypadku niedożywienia, u anorektyków lub alkoholików. Objawy niedoboru fosforu to brak apetytu, niepokój i drażliwość. U dzieci niedobór fosforu może objawiać się spowolnieniem wzrostu oraz słabym rozwojem kości i zębów.