Selen
Rok odkrycia: 1817 | Jöns Jacob Berzelius
Selen jest jednym z antyoksydacyjnych składników odżywczych dla ludzkiego organizmu, chroniącym organizm przed stresem oksydacyjnym. Stres oksydacyjny jest naturalnym produktem ubocznym metabolizmu w organizmie. Selen reguluje również pracę hormonów tarczycy i reakcje redukcji oksydacyjnej witaminy C. Selen wraz z witaminą E zmniejsza ilość wolnych rodników, które są generowane w procesach komórkowych.
Główne źródła selenu
Selen jest obecny w owocach morza, mięsie, produktach pełnoziarnistych, nabiale, owocach i warzywach. Zawartość selenu w pokarmach roślinnych zmienia się w zależności od zawartości selenu w glebie. Żywność pochodzenia zwierzęcego jest niezawodnym źródłem selenu, ponieważ zwierzęta wymagają selenu w swojej diecie i jest on dodawany do paszy.
Biodostępność selenu
Selen z pożywienia jest wysoce biodostępny.
Zagrożenia związane z niedostatecznym lub nadmiernym spożyciem selenu
Jawny niedobór selenu występuje bardzo rzadko. Niektóre choroby endemiczne w niektórych częściach Rosji i Chin, takie jak choroba Keshan i Kashin-Beck, są związane z niskim spożyciem selenu. Osoby zagrożone niskim spożyciem selenu to weganie, którzy spożywają tylko żywność uprawianą na obszarach o niskiej zawartości selenu. Selen w dużych ilościach jest toksyczny i powoduje wypadanie oraz łamliwość włosów oraz paznokci, charakterystyczny zapach czosnku i zaburzenia układu nerwowego.